smar do rozrusznika

Smar do rozrusznika

BINGO .

Smar do rozrusznika

Rola smaru w rozruszniku

Rozrusznik (silnik elektryczny uruchamiający silnik spalinowy) to urządzenie gdzie poza częścią elektryczną kluczowe są mechaniczne elementy: wał z zazębieniem (sprzęgło Bendix), przekładnia planetarna (w konstrukcjach z redukcją), łożyska igiełkowe / toczne, prowadnice / prowadniki zębate, tuleje i pierścienie uszczelniające.

SMar-Do-Rozrusznika

Smar w tych miejscach pełni kilka funkcji:

  • redukuje tarcie między współpracującymi powierzchniami (np. zębatkami, wałem i tulejami),
  • zabezpiecza przed zużyciem i zatarciem w warunkach obciążeń dynamicznych,
  • chroni przed korozją i działaniem wody, wilgoci i zanieczyszczeń,
  • utrzymuje właściwości robocze w szerokim zakresie temperatur (zarówno niskich, jak i podwyższonych),
  • współpracuje z materiałami uszczelniającymi (guma, elastomery, tworzywa) bez powodowania ich degradacji.

Dobór odpowiedniego smaru jest więc kluczowy dla trwałości rozrusznika – zbyt słaby jakościowo smar spowoduje przyspieszone zużycie, zaś niewłaściwy – np. o zbyt wysokiej konsystencji – może utrudniać zabudowę, powodować blokady, a nawet zniszczyć uszczelnienia.

Kluczowe warunki eksploatacyjne, które musi uwzględniać smar do rozrusznika

Aby zrozumieć , jakie cechy techniczne są wymagane, trzeba najpierw przyjrzeć się warunkom pracy rozrusznika:

  1. Szeroki zakres temperatur
    o Podczas uruchamiania silnika w niskich temperaturach (np. w bardzo zimnych warunkach) smar musi być w stanie zapewnić płynne działanie przy –30 °C, –40 °C lub niżej (w zależności od klimatu).
    o Podczas pracy rozrusznika mogą wystąpić warunki podwyższonej temperatury (w wyniku tarcia, przy rozgrzanym silniku) – nawet do +100…+180 °C lub lokalnie więcej.
    o Zatem smar musi zachować właściwości smarne, nie tracić konsystencji, nie odparowywać nadmiernie i nie degradować w tym zakresie.
  2. Obciążenia dynamiczne i udarowe
    Zębatka Bendix wchodzi i wychodzi z zazębienia z kołem zębatym wału korbowego – to momenty dynamiczne i udarowe.
    – Przekładnia planetarna, jeśli występuje, działa pod zmiennymi momentami obrotowymi i momentami szczytowymi.
  3. Niskie prędkości obrotowe lub przerywane przemieszczenia
    – W części redukcyjnej i w mechanizmie Bendix prędkości kątowe nie są bardzo wysokie, ale wymagane jest dobrego smarowania przy względnie niewielkich prędkościach obrotowych.
    – Smar nie może być zbyt lepki w warunkach zimnych, by nie stawiał nadmiernego oporu.
  4. Kontakt z wodą, wilgocią, zabrudzeniami i korozją
    – Rozrusznik (szczególnie w motoryzacji) jest narażony na wodę (pryskanie, błoto, mgła), kurz, pyły, sole – smar musi być odporny na wymywanie wodą i zabezpieczać przed korozją (np. wewnętrzne powierzchnie, powierzchnie zębate).
    – Powinien mieć dodatki przeciwkorozyjne i być chemicznie stabilny w warunkach agresywnych.
  5. Kompatybilność z materiałami uszczelniającymi i elastomerami
    – W rozrusznikach mogą występować uszczelnienia gumowe, plastikowe prowadnice lub pierścienie uszczelniające. Smar nie powinien powodować degradacji gum (pękanie, puchnięcie) ani tworzyw sztucznych.
    – Interakcje chemiczne między smarem a materiałami obudowy czy uszczelnieniami muszą być minimalne.
  6. Trwałość smaru / niska migracja / stabilność mechaniczna
    – Smar powinien zachować konsystencję, nie rozwarstwiać się, nie wydzielać nadmiernie oleju („bleed”) w warunkach wysokich temperatur ani nie „wysychać”.
    – Niska migracja jest istotna, by smar nie przemieszczał się w niepożądane miejsca lub nie uciekał z newralgicznych obszarów.
  7. Efektywność smarowania przy ograniczonej objętości
    – W rozruszniku przestrzeń na smar jest ograniczona – nie da się użyć dużej ilości. Smar musi działać efektywnie w stosunkowo cienkiej warstwie.
    – Wskazane jest, by smar miał wysoką nośność (zdolność przenoszenia obciążeń) mimo cienkiej warstwy.
  8. Zdolność do „pracy od zera”
    – W chwili uruchomienia silnika, drobiny smaru muszą być już obecne tam, gdzie będą potrzebne – szybkie rozprowadzenie smaru jest ważne.
  9. Ograniczenie tarcia startowego / łatwość zabudowy
    – Zaleca się, by smar nie powodował utrudnień przy osadzaniu elementów mechanicznych ani oporów podczas ruchu początkowego, co mogłoby „zablokować” mechanizm Bendix.
  10. Stabilność chemiczna, odporność na utlenianie i starzenie
    – W dłuższej perspektywie (lat eksploatacji) smar nie powinien ulegać utlenianiu, zmieniać barwy, gęstości, tracić dodatków antykorozyjnych.

 

Kluczowe parametry techniczne smar u do rozrusznika

Poniżej tabela parametrów technicznych, norm i wartości, które warto brać pod uwagę przy wyborze smaru do rozrusznika:

Parametr / cecha

Rola / znaczenie

Typowe / wymagane wartości lub zakresy

Konsystencja (NLGI)

Określa miękkość / plastyczność smaru

Zwykle NLGI 1 lub 2 – klasa 1 daje lepszą płynność przy niskich temp., klasa 2 – lepsze utrzymanie w miejscu smarowanym

Penetracja (po ugniataniu, 60 suwów)

Miara miękkości smaru w warunkach pomiarowych

Typowe wartości 250–320 × 0,1 mm; niższa penetracja = twardszy smar, wyższa = bardziej miękki

Temperatura kroplenia („dropping point”)

Górna temperatura, przy której smar zaczyna płynąć

Minimum 200 °C lub więcej; im wyższa, tym lepsza odporność na przegrzanie

Zakres temperatur pracy

Określa granice użyteczności smaru

Typowe: od –40 °C do +150…+180 °C (czasem więcej)

Lepkość oleju bazowego

w temp. . 40 °C

Lepkość cieczy w smarze, istotna dla warstwy filmowej

50–300 cSt (zależnie od konstrukcji); 100 °C: wzorzec

Obciążenie zespawania / nośność EP (test 4-kulowy)

Wskazuje maksymalne obciążenie przy którym smar zabezpiecza przed zatarciem

Typowe wymagania: 1500–3000 N (lub wyżej) w zależności od konstrukcji

Test zużycia (4‑kulowy, przy obciążeniu nominalnym)

Miara zużycia powierzchni współpracujących

Wartości rzędu 0,3–0,6 mm lub mniej – im mniejsze, tym lepiej

Wydzielanie oleju (bleed) / separacja oleju

Określa, ile oleju wydzieli się w warunkach testowych (np. 100 °C, 24 h)

Zwykle poniżej 5–8 %; im mniejsze, tym stabilniej smar działa

Odporność na utlenianie (stabilność termooksydacyjna)

Mierzy zdolność smaru do zachowania właściwości w podwyższonej temperaturze / czasie

Spadek ciśnienia w testach utleniania (np. 99 °C, 100 h) poniżej 0,1–0,2 bar

Stopień korozji / test EMCOR / Kesternich

Ochrona antykorozyjna

Klasy 0 / brak korozji / maksymalna odporność

Odporność na wodę / mycie wodą (washout, water displacement)

W warunkach wilgotnych smar nie powinien być zmywany

Wymagane niskie wartości mycia wodnego – np. niewielki procent pozostałego smaru po myciu

Przyczepność / kohezja (stability under mechanical stress)

Smar musi się utrzymywać, nie „odskakiwać” pod obciążeniem

Odpowiednia struktura zagęszczacza (complex, polimerowa) / dodatki

Temperatura zapłonu (zamknięty tyglem)

Bezpieczeństwo przy wysokich temperaturach

Często 200 °C lub wyżej

Kolor / identyfikacja / pigmenty

Ułatwia kontrolę wizualną smaru podczas napraw

Jasne / charakterystyczne kolory (np. jasnobrązowy, biały)

Kompatybilność materiałowa

Odporność smaru na gumy, elastomery i tworzywa

Brak destrukcji lub pęcznienia materiałów uszczelniających

Trwałość magazynowa / stabilność długoterminowa

Smar nie powinien ulegać degradacji w pojemniku

Zwykle okres trwałości 3–5 lat w oryginalnym opakowaniu

 

Molykote 7514 jako przykład smaru do rozrusznika

Cechy Molykote 7514:

  • Zakres temperatur pracy: −40 °C do +180 °C
  • Temperatura kroplenia: >200 °C
  • Konsystencja NLGI 1 (miękki smar)
  • Penetracja (25 °C): 290–320 × 0,1 mm
  • Lepkość oleju bazowego przy 40 °C: ok. 49 mm²/s
  • Odporność na utlenianie: spadek ciśnienia 0,1 bar (100 h / 99 °C)
  • Test zużycia 4‑kulowy (400 N / 1 h): wżery ~0,4 mm
  • Wydzielanie oleju (bleed): 6 % (100 °C / 24 h)
  • Badanie korozji (Kesternich / EMCOR): klasa minimalnej korozji (0–1)

Molykote 7514 jest rekomendowany do smarowania łożysk igiełkowych w przekładniach planetarnych, elementów ruchomych rozruszników, wałów rowkowych i małych przekładni, szczególnie w niskich temperaturach oraz tam ,gdzie wymagania dotyczącą odporności na wodę i korozję.

Molykote 7514 to dobry przykład kompromisu: stosunkowo miękki smar (NLGI 1) o wysokiej lepkości oleju bazowego, z dodatkami EP i środkami antykorozyjnymi, zdolny do pracy w warunkach zróżnicowanych temperatur i kontaktu z wilgocią.

Tańszym zamiennikiem tego smaru jest smar Vegatol VPRO Li Complex S 100 EP2 .o następujących parametrach :

Vegatol VPRO Li Complex S 100 EP2:

  • Baza olejowa: syntetyczna PAO z domieszką estrów
  • Zagęszczacz: kompleks litowy (Li-complex)
  • Klasa NLGI: 2 (penetracja ok. 265–295 × 10⁻¹ mm)
  • Lepkość bazy: ISO VG ~100 (≈100 mm²/s @40 °C; ≈14–20 mm²/s @100 °C)
  • Zakres pracy: typowo od −40/−50 °C do +150/+160 °C (ciągła)
  • Temperatura kroplenia: ≥ 250–270 °C (często ~280–290 °C dla Li-complex)
  • Pakiet dodatków: AW/EP, inhibitory korozji, antyutleniające
  • Odporność: niska separacja oleju (bleed), niskie odparowanie, dobra odporność na wodę i korozję
  • Kompatybilność materiałowa: uszczelnienia NBR/FKM, typowe tworzywa (POM, PA, PBT, ABS, PC)
  • Zastosowania typowe: łożyska i przekładnie szybkoobrotowe, elektronarzędzia, alternatory, napinacze, małe przekładnie w automatyce

Wskazówki praktyczne do stosowania smaru w rozrusznikach

Dobór smaru to jedno – druga sprawa to poprawne jego zastosowanie. Oto techniczne wskazówki praktyczne jego aplikowania :

  1. Czyszczenie powierzchni przed smarowaniem
    – Przed aplikacją smaru należy dokładnie oczyścić wszystkie powierzchnie współpracujące (wał, tuleje, zębatki) z resztek starego smaru, korozji i zanieczyszczeń.
    – Stosować rozpuszczalniki kompatybilne z materiałami wewnętrznymi, potem osuszenie.
  2. Ilość smaru / warstwa
    – Nie należy przesadzać: zbyt gruba warstwa może spowodować wzrost momentów oporowych lub nawet „klejenie” podczas ruchów mechanizmu.
    – Typowo smarujemy cienką warstwą, wystarczającą, by pokryć wszystkie powierzchnie współpracujące, ale bez nadmiernego nadmiaru.
  3. Metoda aplikacji
    – Pędzel, mała szpachelka, igła smarowa lub mały pistolet – zależnie od konstrukcji i dostępności.
    – Przy smarowaniu zębatek – dobra przenikliwość i równomierne rozprowadzenie.
    – W przypadku systemów z centralnym smarowaniem hurtownia może przewidzieć kanały smarne – smar o odpowiedniej konsystencji (np. bardziej miękki) lepiej się rozprzestrzeni.
  4. Czas „dojścia” smaru
    – Po montażu zaleca się chwilowe uruchomienie rozrusznika (bez silnika lub z mniejszymi obciążeniami) – umożliwia to rozprowadzenie smaru i usunięcie nadmiaru.
    – Nadmiar smaru może zostać usunięty lub przetłoczony z powrotem – unikniemy nagromadzenia ciśnienia smarowego.
  5. Regularna kontrola i smarowanie (jeśli konstrukcja dopuszcza)
    – W niektórych konstrukcjach możliwa jest regeneracja smaru w trakcie eksploatacji – należy to robić rzadko, ostrożnie, zgodnie z instrukcją producenta.
    – Należy obserwować objawy zużycia – np. wzrost momentu rozruchu, hałas z przekładni, zwiększony prąd rozrusznika.
  6. Unikanie mieszania z niewłaściwymi smarami
    – Jeśli w środku już jest smar (np. producent fabrycznie zaaplikował), nowy smar musi być chemicznie kompatybilny – mieszanie różnych typów zagęszczaczy (np. lit + wapń, lit + kompleks, polurea itp.) może prowadzić do destabilizacji, rozwarstwienia, utraty lepkości lub rozpuszczenia.
    – Najbezpieczniej jest zastosować ten sam typ smaru zalecanego przez producenta rozrusznika.
  7. Staranność uszczelnień
    – Smarowanie powinno być realizowane z zachowaniem integralności uszczelnień – smar i tłok smarujący nie powinny przeciekać na styki elektryczne lub elementy izolujące.
    – W przypadku uszkodzonych uszczelnień – wymiana przed smarowaniem.
  8. Testy eksploatacyjne
    – Po montażu najlepiej przetestować rozrusznik w warunkach zbliżonych do rzeczywistych – sprawdzić moment rozruchu, opory wewnętrzne, temperaturę pracy.
    – W miarę możliwości kontrolować, czy smar nie migruje poza obszary funkcjonalne.

Podsumowanie: najważniejsze cechy smaru do rozrusznika

Z technicznego punktu widzenia, idealny smar do rozrusznika powinien łączyć następujące cechy:

  • Szeroki zakres temperatur pracy (np. od –40 °C do +150…+180 °C), z wysoką temperaturą kroplenia i stabilnością termiczną.
  • Odpowiednia konsystencja – najczęściej NLGI 1 lub 2 (lub przejściowa – miękka NLGI 1 dla lepszej płynności w niskich temperaturach).
  • Dobra nośność / właściwości EP – zdolność zabezpieczenia przed zatarciem przy dynamicznych obciążeniach.
  • Stabilność mechaniczna i niska migracja / wydzielanie oleju – smar musi utrzymać strukturę i nie rozdzielać się.
  • Odporność na korozję i działanie wody – zabezpieczenie powierzchni metalowych w wilgotnych, brudnych warunkach.
  • Kompatybilność z materiałami uszczelniającymi (guma, elastomery, tworzywa) – smar nie może powodować degradacji uszczelnień ani materiałów samego rozrusznika.
  • Efektywność przy ograniczonej objętości – dobry smar musi działać skutecznie mimo cienkiej warstwy smarowej.
  • Stabilność chemiczna i odporność na starzenie – długotrwałość właściwości smarnych przez wiele cykli pracy.

Poza naszym opisanym Molykote 7514 i znacznie tańszym Vegatol VPRO Li Complex S 100 EP2 podobne właściwości i są popularne takie smary: Shell Gadus S5 , Mobilith SHC 100, Repsol Protector Lithium Complex Synt R2/3 V100. Lubriplate SYN EMB, Phillips 66 Multiplex FS 100, Mobilith SHC 100, TotalEnergies Multis Complex SHD 100.

W jakich warunkach a raczej gdzie sprawdzają sie smary o takiej budowie poza omówionym wyżej rozrusznikiem:

Motoryzacja (komora silnika i osprzęt)

  • Łożyska alternatora (2RS) – wysoka prędkość, podwyższona temperatura, drgania.
    • Preferencja:
    Vegatol S100 EP2 (film ~VG100, NLGI 2) przy dużych przebiegach i wysokich temp.; Molykote 7514 gdy priorytetem są zimne starty i minimalne opory.
  • Rozrusznik – łożyska igiełkowe i przekładnie planetarne/pośrednie, sprzęgło jednokierunkowe (bendiks).
    • Preferencja:
    Molykote 7514 (niższa lepkość bazy, mocniejszy akcent EP, znakomite -40 °C); Vegatol S100 EP2 w cieplejszych reżimach i dla łożysk kulkowych.
  • Napinacze i rolki prowadzące pasków – szybkie łożyska, zmienne temperatury, mgła solna.
    • Preferencja:
    Vegatol S100 EP2; w zimnym klimacie – 7514.
  • Silniki elektryczne osprzętu (dmuchawy HVAC, wentylatory chłodnicy, silniczki wycieraczek/podnoszenia szyb) – wysoka prędkość, praca impulsowa, wilgoć.
    • Oba:
    VG~50 (7514) dla ultralekkiego rozruchu, VG~100 (S100) dla większych luzów C3/C4.
  • Pompy dodatkowe (np. obiegi wtórne, pompy powietrza wtórnego) – wysokie obroty i temperatura obudowy.
    • Preferencja:
    S100 EP2.
  • Zamki i zawiasy w strefie termicznej (masywne zawiasy maski/bagażnika blisko źródeł ciepła) – odporność na wodę i sól, stabilność.
    • Preferencja:
    S100 EP2 (więcej „ciała”), ewentualnie 7514 w mroźnym klimacie.

Mobility i elektronarzędzia

  • Łożyska silników trakcyjnych małej mocy, pomp i kompresorów 12–48 V – wysoka prędkość, ciągła praca.
    S100 EP2 przy wyższych temperaturach; 7514 dla niskich oporów i startu w mrozie.
  • Przekładnie planetarne w narzędziach akumulatorowych (wkrętarki, zakrętarki, szlifierki) – duże chwilowe obciążenia zębów i igiełek.
    Molykote 7514 (akcent EP + pompowność), w cieple – także S100 EP2.
  • Małe silniki bezszczotkowe w wentylatorach/IT (serwery, szafy automatyki) – prędkości rzędu dziesiątek tysięcy obr./min, wymagany niski bleed.
    7514 (VG~50) dla minimalnych strat; tam, gdzie tolerancje większe – S100 EP2.

Przemysł lekki i urządzenia ogólne

  • Łożyska silników elektrycznych klasy IE2–IE4 (małe i średnie ramy) – długie interwały, stabilność oksydacyjna, ograniczony dosmar.
    S100 EP2 jako „bezpieczny standard”; 7514 przy bardzo niskich temp. otoczenia.
  • Przenośniki i rolki szybkobieżne (pakowanie, logistyka) – stała prędkość, zapylenie, sporadyczna wilgoć.
    S100 EP2; dla rozruchów w chłodniach – 7514.
  • Maszyny pakujące/etykieciarki – łożyska małe, szybkie, czułe na bleed.
    7514 dzięki lekkiej bazie i dobremu zachowaniu przy niskiej T.
  • Wentylatory dachowe/przemysłowe – praca ciągła, amplitudy temperatur, wilgoć.
    S100 EP2 (większy zapas filmu).
  • Łożyska w sprzęcie AGD narażone na wodę i temperaturę (np. wentylatory piekarników, suszarki bębnowe) – stabilność mechaniczna i korozja.
    • Oba, zależnie od luzów i reżimu cieplnego.

Aplikacje „graniczne”, gdzie liczy się EP i odporność

  • Mikroprzekładnie w siłownikach liniowych (automatyka, automotive) – wysoka gęstość mocy w plastiku/metal.
    7514 (smarność graniczna + niska lepkość).
  • Mechanizmy regulacji reflektorów, szyberdachów, foteli – tworzywa + metal, niska prędkość, puls zimno/gorąco.
    7514 albo „lżejsza” wersja S100, w zależności od konstrukcji.
  • Łożyska i zębatki urządzeń medycznych/laboratoryjnych (pompy perystaltyczne, wirowe) – czysta praca, umiarkowane obciążenia, wymóg stabilności.
    S100 EP2 (niski bleed, stabilność).

Jeżeli chcesz dobrać smar do aplikacji którą przedstawiamy Ci wyżej to sprawdź dostępność na stronie https://sklepsmary.pl/ zadzwoń pod numer 601 444 149 lub abscmt.pl

 

 

Zostaw komentarz

Należy pamiętać, że komentarze muszą zostać zatwierdzone przed ich opublikowaniem